De ruimte is een theaterstuk over een tijd waarin cowboys nog zongen, het bijzonder was dat meisjes voetbalden, en de wereld niet groter leek dan je eigen straat. Een rijk geïllustreerd optreden waarin de tijdgeest een hoofdrol speelt — op zoek naar de zin van het leven, hoe klein en privé die ook kan zijn. 

Het is een versmelting van fictie en non-fictie, teruggebracht tot de hersenspinsels van iemand die zich vrijwillig laat opnemen in een psychiatrische inrichting. Een toneelstuk waarin beeld, geluid, muziek en improvisatie samenkomen in een totaalervaring. 

De film toont een verhaal, maar in dat verhaal legt de acteur zijn eigen wereld bloot. Zijn spel op het podium is geen masker, maar onthulling. De film bestaat dus zowel buiten hem - als zichtbaar medium - als binnenin hem op het podium - als bron van betekenis.